ڪوچينچينا ۾ اسپرنگ ٽائم ميگزين جي تاريخ - حصو 1
ويو: 240
N30 ۽ 40 جي ڏهاڪي ۾ ويٽرن اخبارن جي وڏي تعداد يقين سان مڃيو آهي ته مسٽر DIIP VĂN KỶ پاڻ ئي اهو شخص هو جنهن پهريون ڀيرو بهار جي وقت جو پهريون ميگزين شايع ڪرڻ جي شروعات ڪئي هئي، پريس جي دائري ۾ هن جي پيروي ڪندي - يعني ”Đông Pháp" thời báo (فرانسيسي انڊوچائنا ٽائم ميگزين) 1927ع ۾ ٽائون ڪائونسلر NGUYỄN KIM ĐÍNH جو.
Aجيتوڻيڪ اهو رسالو NGUYỄN KIM ĐÍNH جي ملڪيت هو - ان جو ايڊيٽر TRẦN HUY LIỆU - The Đông Pháp وقت (تصوير 1) اهو منفرد ميگزين هو، جيڪو قومپرست تحريڪ تي چڙهندو هو- جيڪو ان وقت بيحد مشتعل ٿي ويو هو- ان ڪري هن عوام جي توجه حاصل ڪري ورتي هئي، جن ان جو استقبال ڪيو ۽ پڙهيو. ان ڪري، 1927ع جي پڇاڙيءَ ۾، اسپرنگ ٽائم ٽائيم ميگزين، صفحا جي معمولي تعداد ۽ عام سائيز سان، ڳاڙهي ۽ ڪاري رنگن ۾ ڇپائي پڌرو ڪيو، ۽ فوري طور تي وڪرو ٿي ويو.
Hڇا مواد کي پڙهندڙن طرفان ايتري گرمجوشي سان استقبال ڪيو ويو؟ ڇا اهو سياستدانن جي وڏن نالن جي ظاهر ٿيڻ جو سبب هو جهڙوڪ فان چؤ ٽرينه، فان بائي چؤ، يا بوئي ڪوانگ چي؟ سچ ان جي بلڪل ابتڙ ثابت ٿي رهيو آهي - اهو ان جي ڪري هو ”سنسڪرت" شاعر NGUYỄN KHẮC HIẾU پنهنجي نظم سان "بهار جي موسم جو مزو وٺو" (Chơi Xuân). شعر پڙهو“چيان سوان”30 ۽ 40 جي ڏهاڪي جي سادي انداز ۾ لکيل آهي، اسان کي پهريان ته يقين ٿي سگهي ٿو ته هو شراب جو گلاس خالي ڪرڻ تي هڪ شرابي جي خوشي ۽ انسپائريشن اسان سان ٻڌائي رهيو هو، پر اسان جي عقيدي جي برعڪس هو. چين کان اسان جي ملڪ تائين، سڀني تاريخي دورن ۾ بهار جي وقت کي لطف اندوز ڪرڻ جي مختلف طريقن جو هڪ ابتدائي خلاصو. هي سڀ انسانيت، سياسي ۽ فوجي حواس سان...، جنهن جو مقصد حب الوطنيءَ جو جذبو پيدا ڪرڻ آهي.
Aان دور ۾، جيتوڻيڪ اڳ ۾ ئي چيني ۽ چيني نقل ڪيل ويتنامي ادب جي لاڳاپن کان آزاد ٿي چڪو هو، اهو شاعر، جيڪو فرانسيسي طرز جي زندگي گذارڻ ۽ فرانسيسي ڳالهائڻ سکڻ جي خواهشمند هو، اڃا تائين هن سان ٽوڙي نه سگهيو.متوازي تعميرات”جي ظاهر ٿي آيو ٿن چنگ (معجزو گھنٽي) 1929 ۾ بهار جو مسئلو - اهو افسوسناڪ آهي ته ٿن چنگ مختصر مدت هئي؛ اهو 7 جنوري 1929ع تي ظاهر ٿيو ۽ 25 مارچ 1930ع تي تمام ننڍي ڄمار ۾ وفات ڪري ويو.
The ٿن چنگ روزاني ان وقت پڙهندڙن طرفان هڪ جوڙو جوڙو تمام گهڻو ساراهيو هو:
"صبح جي گھنٽي جو آواز اسان جي هم وطنن کي ٽن خوشنصيب ڏينهن لاءِ نيڪ تمنائن جو پيغام ڏئي ٿو. پنهنجي پراڻي ملڪ لاءِ بيحد پريشان ۽ پيار سان ڀريل، اسان کي اميد آهي ته اسان کي بهار جي انهن ڏينهن ۾ ڪيترائي سٺا موقعا ملندا.. "
A اهڙو ئي ڪيس TRẦN ThiỆN QUÝ جو هو - جڏهن انچارج هو گنگا ايل اي پي (غير جانبدار) روزانو، هن کي پڙهندڙن طرفان تمام گهڻو ساراهيو ويو، پر جڏهن شامل ٿيو ڪان لوسن، هو ٿوري دير سان اها تعريف وڃائي ويٺو.
Tهن بهار جي وقت جو مسئلو - انهي بهار جي وقت ۾ شايع ٿيل - جيتوڻيڪ تفصيلي ۽ روشن ڪيو ويو - اڃا تائين هر مختلف تاريخي دور ۾ قوم جي قسمت کي حصيداري ڪرڻي هئي. پهريون دور معاشي بحران جو دور هو - ۽ 14 فيبروري 1931ع تي شايع ٿيل بهار جي شماري ۾، ليکڪ NGUYỄN VĂN BA، ايڊيٽر، پنهنجي مضمون ۾ ڪوچين چين جي ماڻهن جي مصيبتن جي شڪايت ڪئي هئي، جنهن جو عنوان هو:گذريل سال جي ٽائيٽ ۽ هن سال جي ٽي”. اچو ته هن جي مضمون ۾ هڪ پيراگراف کي ٻيهر پڙهو، جيڪو مايوسي سان ڀريل آهي، ان کي زندگي سان پيار ڪندڙ پيراگراف سان مقابلو ڪرڻ جي قابل ٿي. تان ته NGUYỄN KHẮC HIẾU پنهنجي مضمون ۾ لکيو هو ته:بهار جي موسم ۾ لطف اندوز ٿيو”، مٿي ذڪر ڪيل آهي.
"... جڏهن اسان آخري ٽيٽ وقت مان لطف اندوز ٿي رهيا هئاسين، اسان سڀني کي پڪ هئي ته اسان هن سال جي ٽائيٽ وقت مان لطف اندوز ٿي سگهنداسين، پر اسان واقعي جي اميد نه ڪئي هئي ته اهو ائين ٿيندو. گذريل سال اسان وٽ هن سال Tết وقت نه هو ۽ سچ پڇو ته اسان وٽ ڪوچين چين جي تاريخ ۾ ڪڏهن به اهڙو Tết وقت نه هو.".
هن سال ڪيترو اداس آهي Tết وقت؟
هي Tân Vi Tết وقت ڪيترو اداس آهي؟
I30ع جي ڏهاڪي ۾، اخبارن ۾ ايتريون نه هيون، جن ۾ لکيل هو.Quữc ngữ" (لاطيني قومي ٻولي)جيتوڻيڪ ادبي عوام لاطيني لفظن کان واقف ٿي چڪو هو. انهن ناياب اخبارن ۾، جي Thần Chung روزاني سڀ کان وڌيڪ شاندار هئي.
Aمونگ اخبارن جو گروپ بهار جي وقت ۾ اخبارون ۽ رسالا لکندا آهن ڪانگ لون (عوامي راءِ) روزاني جو هڪ قابل ذڪر رهنمائي وارو اصول هو: اهو ته هر بهار جي مسئلي لاءِ ايڊيٽرن جو هڪ الڳ گروپ هجڻ - مثال طور سال 1931 جو بهار جو خاص شمارو ايڊيٽرن NGUYỄN VĂN BA ۽ PHÚ ĐỨC لکيو هو. ايندڙ بهار جي وقت سان خاص مسئلن ۾ VÕ KHẮC ThiỆU، DIỆP VĂN KỶ، پوءِ TRẦN ThiỆN QUÝ جو موڙ آيو.
Aجيتوڻيڪ پڙهندڙن پاران ساراهيو ويو جڏهن اهي اڃا تائين گڏ هئا Thần Chung روزاني - جو گروپ Kỷ، Ba's prestige جڏهن اهي ڪم ڪرڻ ويا هئا ته گهٽجي ويا هئا Công Luận روزاني.
"... پري ڏينهن جي باري ۾ نه سوچيو، گذريل تان وي سال (1871ع) کان وٺي هن وقت تائين، فرانس جي حفاظت هيٺ رهڻ کان پوءِ، ڪوچن چين ۾ هر ماڻهو خوشيءَ سان زندگي گذاريندو هو، ۽ جڏهن به ٽائيٽ ايندو هو ته ماڻهو خوشيءَ سان پيئندا هئا. گذريل سال (1930ع) تائين بهار جو موسم، جڏهن ماحول ۽ منظر ماضيءَ جيان خوشگوار ۽ رونق وارا نه هئا، پر پوءِ به XNUMX سيڪڙو کان وٺي ٽيٽيءَ جو ماحول ڏسي سگهجي ٿو.
جيڪو به هن ڌرتيءَ تي پيدا ٿيندو، سو سڃاڻندو. بهرحال، هن Tân Vi Tết وقت ۾ سڀ ڪجهه تبديل ٿي ويو آهي، ڪو چئي سگهي ٿو ته گذريل سال اسان وٽ ڏهه ڀيرا سرگرميون هيون جڏهن ته هن سال اسان وٽ صرف هڪ به ناهي. گذريل سال ڪيٽينٽ اسٽريٽ تي ريشم وڪڻڻ وارو دڪان روزانو چار يا پنج سؤ پياستر ريشم وڪرو ڪري سگهندو هو، هن سال رڳو ٽيهه چاليهه پياستر روزانو وڪرو ٿي سگهي ٿو. هرڪو هڪ نقصان سان ملڻ جي شڪايت آهي"
"... ان صورتحال جو ٻيو سبب اهو آهي ته گذريل سال کان آيل مصيبتون. "
Bاسان کي اهو ڄاڻڻ گهرجي ته بهار جي وقت جون سڀئي اخبارون ۽ رسالا ”ٿڪل ۽ غمگين”صورتحال، جيئن انهن مان ڪجهه، انهن جي دور رس نظرين سان، هڪ سٺي مستقبل جي اڳڪٿي ڪئي هئي. اچو ته هڪ صفحي کي ٻيهر پڙهون Trung Lập (غير جانبدار) بهار جي وقت جو مسئلو TRẦN THIỆN QUÝ پاران لکيل ۽ 21 جنوري 1933 تي شايع ٿيو. هن هڪ فرانسيسي چوڻي کي قرض ورتو هو ته هو خوشحالي ۽ زوال جي تبديلين، موقعن ۽ بدقسمتين کي ٻڌائڻ لاءِ - هڪ دائمي فلسفو آهي.
"... فرانسيسي هڪ چوڻي آهي ته: "اها هڪ خراب واء آهي جيڪا ڪنهن کي به سٺو نه وهي". هتي، سٺي اچڻ جي بدران سست آهي، پر هرڪو تسليم ڪري ٿو ته اهو واقعي موجود آهي.
”جيڪڏهن نه ته اسان جا انامي ماڻهو هاڻي ڪيئن ڄاڻن ٿا ته صابڻ ڪيئن ٺاهيندا آهن، جرابون ٺاهيندا آهن، ڪاٺ جا بوٽ ٺاهيندا آهن ۽ چمڙي جا بوٽ ٺاهيندا آهن. ڪيتريون ئي دستڪاريون جيڪي اڳ ۾ چينين لاءِ محفوظ هيون. ۽ جيڪڏهن نه، ته اسان جي اينامي ماڻهن کي هاڻي ڪيئن معلوم ٿئي ٿو ته ريسٽورنٽ، ڪافي شاپس کولڻ ۽ چيني سوپ ۽ چيني نوڊلز ڪيئن وڪڻڻ؟. "
A ڪجھ سالن کان پوء، پريس تمام گهڻو ڏنو ويو "آزادي“ تنهنڪري اهو ڪافي ترقي يافته ٿي ويو خاص طور تي سال 1938-1939 ۾. پر جڏهن جنگ شروع ٿي ته ڪيتريون اخبارون معطل ٿي ويون ۽ ڪيترن اخبارن کي گرفتار ڪري قيد ڪيو ويو. جي پريس هڪ ڊرامائي صورتحال ۾ پئجي ويو. ان وقت، ماڻهو صرف ڪجهه اخبارون ڏسي سگهندا هئا جهڙوڪ Điện Tín (روزاني ٽيليگراف), سائي گون (سيگون), Truyền Tin (ڪميونيڪيشن) ۽ ڊان باو (عوام جي اخبار).
Wجي حوالي سان ڊان باو (عوامي اخبار) - ايم ڪيو ايم BÙI THẾ MỸ لڳاتار 3 ڇپيل هئا بهار جا مسئلا: 1940-1941-1942. ان کان سواءِ ĐẶNG NGỌC ÁNH ۽ MAI VĂN NINH جي رسالن جا 3 شمارا لڳاتار 1943-1944ع ۽ 1945ع ۾ شايع ٿيا.
If گهٽ جذبو "ڍنگ”معاشي بحران جي دور ۾ بي نياز ٿي چڪو هو، پوءِ جڏهن جنگ جو دور آيو، تڏهن به اهو ئي لهجو پنهنجي ناراضگيءَ واري نفسيات سان عوام جي خدمت ڪندو رهيو. اچو ته ان تي شايع ٿيل هڪ مضمون ٻيهر پڙهون تان تِين 1945 ۾.
"... فقط اهي ماڻهو جن پاڻ کي خندق جي هيٺان پناهه ڏني هئي، اهي ئي ڄاڻي سگهندا هئا ته زمين ڪيتري اونهي هئي. ۽ فقط اهي ئي ڄاڻندا هئا جيڪي سمنڊ ۾ ويا هئا ته سمنڊ ڪيترو اونهو هو. هنن گذريل 6 سالن ۾ اسان جو ملڪ سمنڊ جي ڪناري تي بيٺو ٻيڙيءَ جهڙو هو، جڏهن ته اندرين اندر اڃا پناهه لاءِ هڪ ننڍڙي خندق موجود آهي.. "
Pماڻهن جو عيب اهو سوچڻ تي مشتمل آهي ته ٻيا ماڻهو پاڻ کان وڌيڪ برڪت وارا آهن، جڏهن ته حقيقت ۾، هر روز، اهي پنهنجي ساٿي مخلوق کان وڌيڪ نعمتون حاصل ڪري رهيا آهن. نعمت ڪيتري به ننڍڙي هجي، پر اسان کي ان کي حاصل ڪرڻ ۾ خوشي محسوس ڪرڻ گهرجي، ڇاڪاڻ ته اهو سڀ ڪجهه پاڻ ٺاهيو آهي، جيئن پناهه، جيتوڻيڪ تنگ، اڃا تائين هوا جي دٻاء جو مقابلو ڪري ٿو، انهي سان گڏ تيز بم جا ٽڪرا.
That CochinChina جي صورتحال هئي جنهن جو HỒ BIỂU CHÁNH تاريخي شاهدن مان هڪ آهي.
Lهونءَ ڏانهن ٻاهر نڪرڻ - سڄي قوم جو پنڊ ٽري تان (نئين جو علم), Thanh Nghị (عوامي راءِ), Trung Bắc Chủ nhật (مرڪزي ۽ اتر آچر) اسان جي نفعي لاءِ ڇڏي ويا دستاويزن جو هڪ وڏو خزانو، جنهن لاءِ استعمال ڪيو ويو پريس ۽ ادبي حلقا. جي بهار جي مسئلن کي سڌو سنئون ٽرونگ بڪ چيٽ، فونگ هو ۽ ناوي ناهن ڪوچين چيني پڙهندڙن جي ذهن کي فتح ڪري چڪو هو.
اپڊيٽ ڪيو ويو ...